Yaz Sonları Yazmak Zor Olur

Süregelir sıkıntı alır başını gider arada. Yaz sonları böyledir genelde, iki gamzeyle beliren mutluluk yerini oturaklı bir hüzne bırakır.Aşklar,kayıplar,kaygıların ayı Eylül başlar.. Aranmamış telefonlar, saklanmamış mektuplar..Olmayan bir zamanı özlemek..Aşk odur ki sonradan hiçbirşeye pişman olduğunu söylememli insan.Sevdiğinin kollarının arasındayken müziğe eşlik etmek,onu anlamak, gerçekten sarılmak,bırakmamak, sevmek istersin.O şehri terkederken, başka bir yerde başka birisiyle konuşurken o gelir aklına. Kalbini avutmalısın. En iyisi yok olmak. Ya da tanımsız olmaktır.Yaz biterken yazmak zordur. hüzün sarar kalbi. "ağlayacaktı" "kim ağlayacaktı" duruumu oluşur.Aniden yaşam gelip geçti dersin.Sanki hiç yaşamamışım.